|
|
Legenda mówi, że osada Żmigród usytuowana była na Górze Smoczej. Natomiast prawdą jest, że powstała na ziemi nadbaryckiej nad brodm i zapisana została jako Żmigróg, czyli Góra Żmij w bulli papieskiej Hadriana IV z 23 kwietnia 1155 roku., a w bulli papieskiej Innocentego IV z 9 sierpnia 1245 roku jako Zagnigrod. W owym czasie wskutek darowizny komesa Wojsława Żmigród był własnością |
 | |
|
biskupstwa wrocławskiego. Wykopaliska dowodzą, że z początkiem III okresu epoki brązu wykształcił się na naszych ziemiach prasłowiańskich zespół,kulturowo-etniczny mający odpowiednik w kulturze łużyckiej. Świadczy o tym cmentarzysko odkryte w okolicach Żmigrodu i Kaszyc. Ciągłość historyczną na ziemi nadbaryckiej obserwujemy przez wszystkie epoki aż do okresu wczesnośredniowiecznego, w którym stopniowo wyodrębniły się plemiona polskie, tworząc następnie narodowość polską.W 1241 roku najazd tatarski spowodował ogromne spustoszenie i ruinę gospodarczą Śląska. Przejawem poddzwignięcia się z upadku była lokacja miast i tak to 15 maja 1253 roku piastowski książę wrocławski Henryk II nadał Żmigrodowi prawa miejskie. Miasto otoczono wałem ziemnym umocnionym palisadami oraz fosą. Prowadziły doń dwie bramy, które usunięto dopiero w 1819 roku. Północną zwano Bramą Wrocławską. Na rynku wznosił się ratusz, a obok niego pręgierz. Nowo założone miasto należało początkowo do księcia Henryka II, a w latach 1293 - 1312 wchodziło w skład księstwa głogowskiego. W latach dwudziestych XIV wieku przeszło w posiadanie księcia Konrada Oleśnickiego. Po wygaśnięciu linii książąt oleśnickich, wraz ze śmiercią Konrada Białego w 1492 roku Żmigród jako lenno otrzymał król Władysław Jagielończyk. Ofiarował on | |
|
 | | miasto niemieckiemu fełdałowi Zygmuntowi Kurzbachowi. Żmigród stał się wtedy stolicą baronatu.Miasto bardzo ucierpiało i popadło w długi w czasie wojny trzydziestoletniej. Trudne położenie pogorszyła zaraza, która pochłonęła wiele ofiar. Na początku następneg stulecia pożar strawił znaczną część miasta. Ponowne nieszczęścia spadły na nie w czsie wojny siedmioletniej (połowa XVIII w.) między Prusami , a Austrią i wspierającą ją Rosją. Przemarsze wojsk austryjackich , pruskich i rosyjskich rujnowały miasto i okolice. Podobna sytuacja powtórzyła się na początku XIX w., kiedy to po wybuchu wojny francusko-pruskiej Żmigród zajmowali na przemian Bawarczycy, Francuzi i Prusacy. Nawet wojska rosyjskie zjawiały się tu ścigając cofających się spod Moskwy Francuzów. Przez pewien czas przebywał wtedy w mieście | |
|
car rosyjski Aleksander, król pruski Fryderyk Wilhelm III, Wielki Książę Konstanty i feldmarszałek Kutuzów.O pierwotnie polskim charakterze osady świadczy przede wszystkim jej nazwa, którą z czasem zgermanizowano. Ponadto w źródłach historycznych spotykamy wzmianki o polskiej ludności zamieszkującej to miasto, między innymi w 1428 roku istniał w Żmigrodzie polski sąd z polskimi ławnikami, a w 1503 roku miejscowym proboszczem był Marcił Wojtał. W drugiej połowie XVI wieku nabożeństwa w żmigrodzkim kościele parafialnym odbywały się w języku polskim, a ówczesnymi proboszczami byli Jan Szafraniec, Bazyli Barcz i Józef Gigas. Później, po przeniesieniu świątyni, około 1700 roku nazwano ją "polskim kościołem", gdyż uczęszczała do niego polska ludność.
| |
|
|
